BMW M240i Racing to samochód wyścigowy, będący rozwinięciem i udoskonaleniem słynnego poprzednika – modelu M235i. Pojazd stanowi także istotny model rozwojowy, dla wykorzystywanego obecnie wyczynowego BMW M2 CS. Auto wyposażone w sześciocylindrowy turbodoładowany silniki w układzie rzędowym o pojemności 3 litrów i mocy 340 koni mechanicznych oferuje znakomite warunki do ścigania. Wyróżnia się bardzo szybką skrzynią biegów, płytkowym dyferencjałem o ograniczonym poślizgu, ogromnymi hamulcami i doskonałą aerodynamiką. W porównaniu do poprzednika, nowe sportowe BMW może pochwalić się lepiej zoptymalizowaną mapą silnika, a także przeprojektowanymi elementami aerodynamicznymi. Zmian doczekał się także sam fotel kierowcy, który bazuje teraz na nowej stylistyce BMW M240i Racing. Wpływa on na komfort siedzenia i umożliwia większą precyzje dopasowania. Standardem jest także licencjonowana klatka bezpieczeństwa, spełniająca wymagania FIA.
Nürburgring. Nordschleife. Zielone piekło. Wyrocznia motosportu, na którą każdego roku ze swoimi najnowszymi maszynami przybywają producenci sportowych aut z całego świata, a ci najwięksi mają w pobliżu toru swoje stałe placówki. Rekord okrążenia Nordschleife podnosi prestiż każdego nowego samochodu, a na niezwykłym, prawie 21-kilometrowym torze każdego roku rozgrywane są mistrzostwa VLN, 24-godzinny wyścig dla wszelkiego typu samochodów GT oraz szereg innych imprez. Historia obiektu położonego w okolicach miejscowości i zamku Nürburg w pasmie górskim Eifel w Niemczech sięga roku 1927. Właśnie wtedy otworzono tor, na który przeniesiono wyścig Eifelrennen, rozgrywany wcześniej na drogach publicznych ciągnących się między lasami i wzgórzami. Już przed wojną organizowano tu wyścigi klasy Grand Prix, a aż do roku 1976, z przerwami, na morderczym Nordschleife rozgrywano Grand Prix Niemiec w Formule 1. Cała trasa, nowoczesna nitka Grand Prix oraz północna pętla, mierzy prawie 26 kilometrów długości.
Autodromo Internazionale Enzo e Dino Ferrari to jeden z najsłynniejszych torów wyścigowych we Włoszech, który w powszechnej świadomości znany jest pod nazwą sąsiadującej miejscowości: Imola. Pętla nosząca imiona ojca i syna z rodu Ferrari - sam Enzo Ferrari z nadzieją powstania "małego Nürburgringu" uczestniczył w ceremonii rozpoczęcia budowy - została utworzona na początku lat pięćdziesiątych. Na międzynarodowej arenie sportów motorowych pojawiła się na stałe w 1980 roku, w którym zorganizowano tu po raz pierwszy i póki co ostatni Grand Prix Włoch Formuły 1, będące domeną toru Monza. W latach 1981-2006 na Imoli odbywało się Grand Prix San Marino, które w 1994 roku przeszło do historii jako jeden z najtragiczniejszych weekendów w dziejach Formuły 1: w czasie kwalifikacji życie stracił Roland Ratzenberger, a w wyścigu zginął Ayrton Senna. Aktualnie tor Imola, zmodernizowany w 2010 roku, mierzy prawie pięć kilometrów długości, na które rozkłada się 21 zakrętów, uważane za jedne z najbardziej technicznych i trudnych do opanowania. Na tym wyzwań nie koniec: tor jako jeden z nielicznych w światowej czołówce wyróżnia się kierunkiem jazdy przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. W ostatnim czasie na Imolę zjeżdżały m.in. serie Porsche Cup, World Touring Car Championship, European Touring Championship, mistrzostwa GT3, a także wyścigi motocyklowe i rowerowe. W lutym 2020 roku właściciele toru złożyli wniosek o organizację wyścigu Formuły 1 w zastępstwie odwołanego z powodu epidemii koronawirusa GP Chin.
Autodromo Nazionale Monza, włoska świątynia prędkości, funkcjonuje nieprzerwanie do 1922 roku i jest jednym z najstarszych na świecie torów wyścigowych, będącym w ciągłym użytku. To tutaj w tym samym roku odbyło się drugie w historii Grand Prix Włoch, a od 1950 roku Monza tylko raz nie znalazła się w kalendarzu mistrzostw świata Formuły 1 (w roku 1980 z powodu przebudowy). Tor w obecnie używanym formacie mierzy prawie 5,8 kilometra długości, a pełna pętla z historycznym owalem z nawrotami pochyłymi po kątem około 30° mierzy blisko 10 kilometrów. To najszybszy tor w historii Formuły 1: Kimi Raikkonen w drodze po pole position w GP Włoch w sezonie 2018 uzyskał w bolidzie Ferrari średnią prędkość okrążenia 263,6 km/h! Jeden z najsłynniejszych zakrętów Monzy to Curva Grande, którą Alain Prost, 4-krotny mistrz świata Formuły 1, wskazuje jako jeden z najbardziej satysfakcjonujących w swojej karierze... o ile uda się go pokonać idealnie. Monza to również jeden z najbardziej niebezpiecznych torów. Swoje życie w wyniku wypadków w tym miejscu stracili między innymi Louis Zborowski, Giuseppe Campari, Alberto Ascari, Wolfgang von Trips (oraz 14 kibiców), Jochen Rindt i Ronnie Peterson.
Niemiecki tor wyścigowy okrążający wzgórze z zamkiem w miejscowości Nürburg stał się stałym elementem tamtejszego krajobrazu w latach dwudziestych minionego stulecia. Pętla ciągnąca się przez prawie trzydzieści kilometrów i obejmująca publiczne drogi przeszła w ciągu kolejnych dziesięcioleci niezliczone modyfikacje, a w 1984 roku razem ze słynnym, północnym odcinkiem Nordschleife, który uznano za zbyt niebezpieczny dla Formuły 1, musiała usunąć się w cień zupełnie nowego, stałego toru wyścigowego. Nowoczesny Nürburgring, znany jako GP-Strecke (Grand Prix Track), mierzył początkowo około 4,5 kilometra długości, a dziś z sekcją Mercedes Arena w najdłuższej konfiguracji wije się przez ponad 5,1 kilometra. Do momentu otwarcia nowego obiektu to właśnie na morderczym Nordschleife rozgrywano m.in. rundy mistrzostw świata Formuły 1 czy wyścigi długodystansowe rządzone przez prototypy grupy C. Na nowym torze Formuła 1 pojawiła się dotychczas tylko cztery razy, a w ostatnich latach Nürburgring odwiedzały najczęściej takie serie, jak World Endurance Championship, DTM, GT Championship oraz lokalne Veranstaltergemeinschaft Langstreckenpokal Nürburgring (VLN), które z litości dla obcokrajowców przemianowano w sezonie 2020 na Nürburgring Langstrecken-Serie (Nürburgring Endurance Series).
Motorsport Arena Oschersleben to niemiecki tor wyścigowy o długości 3.696 km. Obiekt znajduje się we wschodniej części miasta Oschersleben niedaleko Magdeburga. Charakteryzuje się niewielkimi różnicami wysokości i długimi oraz szybkimi prostymi. Jest tak naprawdę trzecim w historii torem wyścigowym, zbudowanym na stałe w Niemczech. Przed nim powstały wyłącznie pętle Hockenheimring oraz Nürburgring. Przez blisko 24 lata aktywności, był on miejscem rozgrywania m.in. Mistrzostw Europy Samochodów Turystycznych FIA, kategorii British Touring Car Championship oraz słynnej niemieckiej serii DTM. Początkowo jego konfiguracja wyróżniała się owianym złą sławą zakrętem o kącie 90-stopni. W początkowych latach, dochodziło tam do ogromnej ilości wypadków, które nierzadko kończyły się podniesieniem czerwonej flagi. Obecnie słynny zakręt T1 – Hotel, został zmodyfikowany by nie stanowić takiego zaskoczenia dla kierowców.
TT Circuit Assen to tor wyścigowy, którego historia sięga 1955 roku. Początkowo został on zbudowany pod kątem zawodów motocyklowych, z czego pochodzi jego nieoficjalny przydomek „Katedra Motocykli”. Dosyć szybko stał się on jednak miejscem zrzeszającym fanów samochodowego motorsportu. Przez wiele lat swego istnienia, stanowił on jedną z rund dla takich serii jak DTM, Supercar Challenge czy Formula Renault 2.0. W 2006 tor został gruntownie przebudowany i obecnie liczy 4.555 kilometra długości. Nitka łączy wiele superszybkich łuków wraz z płaskimi prostymi, umożliwiającymi rozwiniecie wysokich prędkości. Najdłuższa z nich posiada 560 metrów. Obiekt może pomieścić 110 000 widzów. Obecnie odbywa się tutaj co roku Motocyklowe Tourist Trophy Holandii.
Historia Toru Poznań sięga pierwszej połowy lat siedemdziesiątych, kiedy to Automobilklub Wielkopolski wyszedł z inicjatywą utworzenia nowego obiektu, wykorzystującego stare pasy startowe lotniska Ławica. Budowę stałego toru rozpoczęto wiosną 1975 roku, a oficjalnie otwarcie obiektu miało miejsce pod koniec 1977 roku. Trzy lata później obok toru dla samochodów i motocykli uruchomiony został tor wyścigowy dla gokartów, a jednym z wielu przeznaczeń poznańskiej nitki miało być m.in. testowanie samochodów terenowych Tarpan, które produkowała pobliska Fabryka Samochodów Rolniczych "Polmo". Tor mierzy niecałe 4,1 kilometra długości i wykorzystywany jest aktualnie między innymi do organizacji rund Wyścigowych Samochodowych Mistrzostw Polski.
