Do sezonu 1991 włącznie aż pięciu mistrzów pucharu Deutsche Tourenwagen Meisterschaft jeździło samochodami BMW i Audi, ani jeden Mercedes-Benza. Marce spod znaku trójramiennej gwiazdy na pocieszenie został pierwszy tytuł mistrzów wśród konstruktorów, który przyznano w tym samym sezonie. Rok później w ręce Mercedes-Benza wpadł drugi tytuł mistrzowski, a samochodem ze Stuttgartu pojechał również w końcu mistrz kierowców, Klaus Ludwig. Narzędziem jego pracy był 190E Evo II, ostatnia, najdoskonalsza ewolucja samochodu, który modyfikowany był od blisko dekady. Wyścigową maszynę o masie niespełna jednej tony, której towarzyszył limitowany do 500 sztuk model drogowy, zasilał 4-cylindrowy, rzędowy silnik o pojemności prawie 2,5 litra, z którego płynęło nawet ponad 370 koni mechanicznych.
Nürburgring. Nordschleife. Zielone piekło. Wyrocznia motosportu, na którą każdego roku ze swoimi najnowszymi maszynami przybywają producenci sportowych aut z całego świata, a ci najwięksi mają w pobliżu toru swoje stałe placówki. Rekord okrążenia Nordschleife podnosi prestiż każdego nowego samochodu, a na niezwykłym, prawie 21-kilometrowym torze każdego roku rozgrywane są mistrzostwa VLN, 24-godzinny wyścig dla wszelkiego typu samochodów GT oraz szereg innych imprez. Historia obiektu położonego w okolicach miejscowości i zamku Nürburg w pasmie górskim Eifel w Niemczech sięga roku 1927. Właśnie wtedy otworzono tor, na który przeniesiono wyścig Eifelrennen, rozgrywany wcześniej na drogach publicznych ciągnących się między lasami i wzgórzami. Już przed wojną organizowano tu wyścigi klasy Grand Prix, a aż do roku 1976, z przerwami, na morderczym Nordschleife rozgrywano Grand Prix Niemiec w Formule 1. Cała trasa, nowoczesna nitka Grand Prix oraz północna pętla, mierzy prawie 26 kilometrów długości.
Historia toru Zandvoort sięga lat trzydziestych: latem 1939 roku na ulicach miejscowości Zandvoort zorganizowano pierwszy, międzynarodowy wyścig na terenie Holandii, którego sukces pociągnął za sobą decyzję o budowie stałego toru. Prace nad przedsięwzięciem przekreśliła druga wojna światowa i do śmiałego pomysłu wrócono dziesięć lat później. W roku 1948 uruchomiono pętlę o długości około trzech kilometrów, na której rozegrano wyścig dla samochodów Formuły 1, przyciągający wielu kierowców zza granicy. Już w 1952 roku Zandvoort stało się oficjalnie częścią mistrzostw świata F1: Grand Prix Holandii odbywało się tu do 1985 roku. Dziś holenderski tor mierzy prawie 4,3 kilometry długości i jest częścią takich mistrzostw, jak Blancpain GT World Challenge czy ADAC GT Masters.
Niemiecki tor wyścigowy okrążający wzgórze z zamkiem w miejscowości Nürburg stał się stałym elementem tamtejszego krajobrazu w latach dwudziestych minionego stulecia. Pętla ciągnąca się przez prawie trzydzieści kilometrów i obejmująca publiczne drogi przeszła w ciągu kolejnych dziesięcioleci niezliczone modyfikacje, a w 1984 roku razem ze słynnym, północnym odcinkiem Nordschleife, który uznano za zbyt niebezpieczny dla Formuły 1, musiała usunąć się w cień zupełnie nowego, stałego toru wyścigowego. Nowoczesny Nürburgring, znany jako GP-Strecke (Grand Prix Track), mierzył początkowo około 4,5 kilometra długości, a dziś z sekcją Mercedes Arena w najdłuższej konfiguracji wije się przez ponad 5,1 kilometra. Do momentu otwarcia nowego obiektu to właśnie na morderczym Nordschleife rozgrywano m.in. rundy mistrzostw świata Formuły 1 czy wyścigi długodystansowe rządzone przez prototypy grupy C. Na nowym torze Formuła 1 pojawiła się dotychczas tylko cztery razy, a w ostatnich latach Nürburgring odwiedzały najczęściej takie serie, jak World Endurance Championship, DTM, GT Championship oraz lokalne Veranstaltergemeinschaft Langstreckenpokal Nürburgring (VLN), które z litości dla obcokrajowców przemianowano w sezonie 2020 na Nürburgring Langstrecken-Serie (Nürburgring Endurance Series).
Red Bull Ring to austriacki tor wyścigowy, położony w mieście Spielberg. Obiekt, początkowo nazwany Österreichring, był gospodarzem wyścigów o Grand Prix Austrii w latach 1970-1987. Następnie tor przebudowany i skrócony przez Hermanna Tilke, jako A1-Ring, był ponownie gospodarzem wyścigów o Grand Prix Austrii w latach 1997-2003. Po 2003 roku zaniechano dalszej organizacji wyścigów, ze względu na decyzję austriackiego ministra zdrowia o zakazie reklamowania wyrobów tytoniowych. W 2005 roku właścicielem toru został koncern Red Bull, który doprowadził do jego przebudowy w latach 2008–2010. 15 maja 2011 odbyło się otwarcie toru nazwanego Red Bull Ring. Od sezonu 2014, obiekt jest ponownie gospodarzem wyścigów o Grand Prix Austrii, a w sezonach 2020-2021 na tym torze odbywały się wyścigi o Grand Prix Styrii.
Norisring to uliczny tor wyścigowy położony w Norymberdze. W celu uniknięcia zbieżności z torem Nürburgring, nazwa obiektu nawiązuje do XVII-wiecznego określenia miasta, Noris. Pierwsze wyścigi motocyklowe wokół dawnej trybuny kongresowej odbyły się w maju 1947 roku. Wkrótce pojawiły się również samochody, które w latach 60. XX wieku uzyskały dominującą pozycję. W 1973 roku tor jedyny raz w swojej historii gościł rundę Mistrzostw Europy Formuły 2. Zwycięzcami wyścigów zostali Tim Schenken oraz Jean-Pierre Jarier. Od momentu powstania w 1984 roku DTM, wyścig na Norisringu jest jednym z głównych punktów mistrzostw, porównywalnym z Grand Prix Monako Formuły 1. Oprócz DTM, na torze organizowane są zawody F3 Euroseries. Obecna konfiguracja toru ma 2,300 km. Do 1972 roku długość trasy zmieniała się i osiągała nawet cztery kilometry. Gruntowna przebudowa była konsekwencją wypadku Pedro Rodrígueza w 1971 roku. Dd tego czasu konfiguracja okrążenia nie uległa dalszym zmianom.
Circuit de Spa-Francorchamps to jeden z najważniejszych torów wyścigowych w Europie i na świecie. Belgijski obiekt funkcjonuje od 1921 roku, w którym tor ciągnął się przez drogi okolicznych miejscowości, w tym Spa i Francorchamps, i mierzył prawie 15 kilometrów długości. Od 1924 roku rozgrywany jest tu 24-godzinny wyścig, aktualnie zarezerwowany dla samochodów GT, a od 1925 roku z przerwami odbywa się tu Grand Prix Belgii, zaliczane obecnie do mistrzostw świata Formuły 1. Od 1953 roku organizowany jest tu również wyścig na dystansie 1000 kilometrów lub 6 godzin w ramach mistrzostw świata dla samochodów sportowych i prototypów, obecnie World Endurance Championship. W aktualnym formacie Spa-Francorchamps mierzy siedem kilometrów długości, na których znajdziemy tak znane zakręty, jak Blanchimont, La Source, Les Combes czy sekcję Eau Rouge - Raidillon, na której różnica poziomów sięga 22 metrów. Martin Brundle: "To jeden z moich ulubionych torów, z szybkimi zakrętami, które po prostu zapierają dech w piersiach, metaforycznie i fizycznie". Na Spa-Francorchamps swoje życie stracili między innymi Richard Seaman, Archie Scott Brown i Stefan Bellof. Najwięcej razy w Grand Prix Belgii na Spa-Francorchamp wygrywał Michael Schumacher: sześć razy. Pięć razy triumfował tu Ayrton Senna.
Brands Hatch w hrabstwie Kent, jak wiele innych torów wyścigowych w Wielkiej Brytanii, powstało na terenie prywatnych łąk i dróg z chęci ścigania się lokalnych amatorów jednośladów, których zaczęło przybywać w latach dwudziestych XX wieku. Po kolarzach bardzo szybko miejscówką zainteresowali się motocykliści, którzy działali tu prężnie do wybuchu II wojny światowej. Po wojnie na tereny zajęte w czasie wojny przez wojsko wróciły wyścigi motocykli, a na początku lat pięćdziesiątych pojawiły się tu pierwsze samochody. Nitka Brands Hatch w latach 1964-1986 gościła Grand Prix Wielkiej Brytanii w ramach mistrzostw świata Formuły 1, a do dziś ściągają tu niemal wszyscy: od lokalnych serii samochodów jednej marki, ścigaczy różnych klas GT, turystyki, ciężarówki czy formuły niższego szczebla, poprzez międzynarodowe mistrzostwa, wliczając GT3, NASCAR i DTM po zawody przeznaczone dla samochodów zabytkowych. Brands Hatch użytkowane jest obecnie w dwóch konfiguracjach: 3,9-kilometrowej Grand Prix oraz 1,9-kilometrowej Indy. Do roku 1954 ścigano się tutaj w kierunku odwrotnym do ruchu wskazówek zegara. Swoje pierwsze grand prix wygrał tu Nigel Mansell, przyszły mistrz świata Formuły 1; triumfowali tu również Stirling Moss, Jim Clark, Jack Brabham, Ayrton Senna, Jenson Button i Lewis Hamilton.
